Bir Zamanlar Samsun: Hafızamızdan Silinen İnsanlar

Bir şehir yalnızca yollarıyla, binalarıyla değil; onlara ruh katan insanlarıyla yaşar.

  Ben, bu şehrin sokaklarında, meydanlarında, hastanelerinde geçen 25 yılı aşkın gazetecilik hayatımda, bu insanlardan bir bölümüne birebir tanık oldum. Kimilerini haber yaparken, kimilerini bir fotoğraf karesinde gördüm. Kimileriyle aynı çay ocağında oturup sohbet ettim, kimilerinin ismini ise yıllar sonra sessizce hatırladım. Foto İhsan mesela… Cumhuriyet Meydanı’nın gölgesiydi. Elinde fotoğraf makinesiyle şehrin tarihini belgeleyen sessiz bir tanıktı. Onun kareleri bugün evlerin albümlerinde birer anı olarak duruyor. Ama adı çoktan unutulmaya yüz tuttu. Şefika Hemşire… Gazi Devlet Hastanesi’nde nice hastaya şefkat gösterdi. Onunla yollarımız hiç kesişmedi belki ama adı, birçok eski sağlık çalışanının dilinde hâlâ saygıyla anılıyor. Ve bu şehri yönetenler… Bazılarını birebir tanıdım, kimiyle röportaj yaptım, kimini meydanlarda izledim. Kimiyle aynı masada çay içtim, kimini uzaktan izledim. Muzaffer Önder… Belediyeciliği halka yakınlıkla tanımlayan isimlerden biriydi. Onun döneminde sosyal belediyeciliğin ne olduğunu bizzat yaşayanlar hâlâ anlatır. Yusuf Ziya Yılmaz, Yaşayan efsane. Samsun’un fiziki dönüşümünün mimarı olarak tarihe geçti. Uzun görev süresi boyunca birçok kez kamuoyunun önündeydi. Tanıklık ettiğim dönemlerinde hem takdir gördü, hem de eleştirilerle karşılaştı. Ama iz bıraktı. Zihni Şahin, büyükşehir belediye başkanlığında geçici bir görevi devralmasına rağmen kısa sürede şehirle uyum sağladı. Sevdi ve sevildi. Samsun kısa bir zamanda bir siyasetçiye bu kadar saygı göstermedi. Onun sakinliği, duruşu ve sempatisi geçiş dönemine denge kattı. Bafra belediye başkanlığı dönemini hiç anlatmıyorum bile. İlyas Kılıç; CHP'nin Samsun'a kazandırdığı efsane siyasetçilerden biriydi. Samsun'un hangi köyüne, mahallesine ya da semtine giderseniz gidin Kılıç'ın izleri vardır. Bir siyasetçinin ya da vekilin nasıl olması gerektiğini halkın kendisinden dinlenmesi gerektiğini bize söyler. Son 50 yılda CHP'ye onun gibisi gelmedi bir siyasetçi hiç bu kadar sevilmedi. Bahattin Yüksel; Tam bir halk adamıydı rahmetli. Dönemin Samsun Kızılay başkanıydı. Nice isimlerim yapamadığı işleri o yapardı. Lakabı "baba" idi. Onun döneminde bir çok isim işe girdi, ekmek yedi ve ona hep dua etti. Mekanı cennet olsun. Ama zaman unutturuyor. İsimler siliniyor, hatıralar kayboluyor. Gençler, bu şehirde kimlerin yaşayıp gittiğini bilmiyor artık. Ben bir gazeteci olarak, şehrimin hafızasına tanık olmanın sorumluluğunu taşıyorum. Ve çağrım da bu yüzden açık: Samsun’un Sessiz Kahramanları projesi başlatılmalı. Yerel yönetimler, sivil toplum, üniversiteler, medya bir araya gelerek geçmişi kayıt altına almalı. Çünkü unutulan her insan, aslında bizden eksilen bir parçadır. Ve biz, bu şehri sevenler… Hatırlamayı sürdürmeliyiz ki, bir gün bizi de hatırlayanlar olsun.