Hasan abiyi de kaybettik...

Ünal Yavuz'un Kaleminden..

Hani şu psikoloğa gidip “Okumuş kadın hayatını sallamışlar” diyemeyen, o derin psikolojiyi kibarca “İncinmişsin” diye özetleyen Hasan abi... Milyonların diline dolanan o söz, aslında milletçe içinde bulunduğumuz hali “cuh!” diye anlatıyor... Evet millet olarak hep incindik... Hem de öyle bir incindik ki, psikologlar bile tarifte zorlanıyor artık... Tedavisi var mı derseniz bence yok! Çünkü bu kadar toplumsal travmaya hangi terapi iyi gelir ki? Vallahi gelmez, billahi gelmez... Neler yaşadık bu güzelim memlekette... Sıralasak cümleler kifayetsiz kalır... Ama hadi şöyle bir üst başlıklarla özet geçelim... Siyaset cadı kazanı... “Her şey çok güzel olacak” sloganları mahpusta... “Belediyeleri çok iyi yöneteceğiz” diyenler baklava kutularında... En düşük emekli maaşı hâlâ düşüşte... Üniversite mezunları üç harfli marketlerde kasa başında... Asgari ücretli geçim peşinde... Kira fiyaları tarihi zirvede... Esnaf bırakın kazanmayı siftah derdinde... Vergiler uzun uzadıya peşimizde... Böyle uzayıp gidiyor liste... Kısacası hepimiz birer “Hasan Abi olmuşuz” ama farkında bile değiliz... Üstelik ölmüşüz, ağlayanımız yok... Hasan Abi öldü Allah rahmet eylesin Ama ya geride kalan Hasanlar, Hüseyinler, Ayşeler, Fatmalar Onlar ne yapsın... Anlayacağınız o psikolog aslında çok kibar davranmış “İncinmişsin” demekle meseleyi yumuşatmış... Halbuki bu milletin halini anlatmaya kelimeler kifayetsiz kalır... Hem de öyle böyle değil Topluca, usulca, sessizce... İncinsekte, kırılsakta hayata umutla bakmak için çok nedenimiz var... Gelecek nesillerin daha fazla incinmemesi için elimizden gelenin en iyisini yapmak bile bize iyi gelecek... Hayata gülerek ve sevgiyle bakmanın en güzel yolu da bu olsa gerek... Mizah belki de bu milletin en iyi terapi yöntemi... Mekanin cennet olsun Hasan ağabey... Yattığın yer incinmesin... Dünya aleminde incindiğin yeter de artar bile...