Memlekette bir kesim var… Dümeni sağlam, deniz sakin, rüzgâr arkadan esiyor. Sonra dönüp halka “Şükredin halinize” diyorlar. Kardeşim biz zaten şükrediyoruz da, şükürle hayat ucuzlamıyor ki! Bu “dümeni iyi olanlar”, her sabah kahvelerini yudumlarken ekranlardan nasihat dağıtıyor: “Bakın Avrupa perişan, biz çok iyiyiz.” Avrupa’da adam pazara gidiyor, filesi dolu dönüyor. Biz gidiyoruz, sinir sistemimiz dolu dönüyor. Şükürle Enflasyon Düşmüyor Geçen gün biri demiş: “Halinize şükredin, Afrika’da açlıktan ölen insanlar var.” Yahu güzel kardeşim, ben Afrika’da değilim, fatura öderken bayılıyorum! Kart geçmiyor, maaş yetmiyor, bir de üstüne “şükret” deniyor. Bir noktadan sonra insanın sabrı bile “limit aşıldı” diyor. Ekonomik Akrobasi: Ay Sonunu Getirmek Geçim sıkıntısı artık spor haline geldi. Vatandaş ay sonunu getirirken öyle bükülüyor, öyle kıvranıyor ki, pilates topu bile utanır. Bir arkadaş geçen gün şöyle dedi: “Kira o kadar yüksek ki, ev değil, kendimi kiraya vereceğim.” Ne desin adam… Yaşam standardı değil, dayanıklılık sınavı yaşıyoruz resmen. Roller Değişse Bu “rahat tayfa”ya bir ay bizim maaş kartını, bir ay bizim alışveriş listemizi, bir de doğalgaz faturasını ver… Bakalım o zaman “şükredin” diyebiliyorlar mı? Roller değişse emin ol, ilk gün “yanıyorum” diye pencereden bağırırlar. Ama rahat tabii… Cebe her ay otomatik “mutluluk zammı” yatıyor. Bizimkine “hayatta kalma ek ödeneği” bile yok. Nasihat Çok, Çare Yok Onlara göre sorun bizde: Çok konuşuyoruz, az şükrediyoruz, çok harcıyoruz… Bir tanesi geçen gün çıkmış diyor ki: “Az tüketin, biraz tasarruf edin.” Senin tasarrufun yazlıkta klima kapatmak, bizimki akşam yemeğinde ışığı kısmak! Aynı ülkede yaşıyoruz ama, biri menüyü okuyor, diğeri sadece fiyatı… Bu ülkede artık ekonomi değil, sabır test ediliyor. Kimin cüzdanı delik, kimin siniri çelik...