Galatasaray, Şampiyonlar Ligi’ne umut dolu bir başlangıç yapmak isterken, Eintracht Frankfurt deplasmanında aldığı 5-1’lik ağır yenilgiyle sarsıldı. Skorun büyüklüğü kadar, sahadaki dağınık görüntü de bu mağlubiyeti hafife alınamayacak bir ders haline getirdi. Maç rüya gibi başladı. 8’inci dakikada Yunus Akgün’ün golü, “Bu kez farklı olabilir” dedirtti. Ancak futbolun acımasız gerçeği şudur: Avantajı koruyamazsan, rakip seni cezalandırır. 37’nci dakikada Davinson Sanchez’in kendi kalesine attığı gol, sadece tabelayı eşitlemekle kalmadı; takımın özgüvenini de söndürdü. İlk yarının uzatma dakikalarında Can Uzun ve Jonathan Burkardt’ın golleriyle soyunma odasına 3-1 geride gitmek, Galatasaray’ın direncini tamamen kırdı. İkinci yarıda toparlanma beklentisi vardı, fakat tam tersi oldu. Orta sahadaki kopukluk, savunmadaki uyumsuzluk ve hücumda plan eksikliği, Frankfurt’un işini kolaylaştırdı. 66’ncı dakikada Burkardt ve 75’inci dakikada Knauff’un golleri, farkı açmakla kalmadı, Galatasaray’ın mental olarak da oyundan düştüğünü gösterdi. Bu seviyede, 90 dakika boyunca konsantrasyon kaybına yer olmadığını bir kez daha kanıtladı. Galatasaray’ın bu hezimetten çıkaracağı ders çok: Avrupa arenasında sadece teknik kalite yetmez; disiplin, dayanıklılık ve oyun planına sadakat şart. Oyun üstünlüğü kısa anlarla değil, süreklilikle kurulur. 5-1’lik bu skor, bir felaketin değil, bir uyanışın başlangıcı olabilir—eğer teknik heyet ve futbolcular gereken özeleştiriyi yaparsa. Frankfurt’taki bu ağır tablo, sarı-kırmızılı camiaya sert bir mesaj veriyor: Avrupa sahnesinde adınızı duyurmak istiyorsanız, sadece skor tabelasına değil, oyun karakterine de hükmetmeniz gerekir. Şimdi Aslan’ın, yaralarını sarıp gerçek gücünü göstermesi gereken bir dönem başlıyor.