Fenerbahçe, Avrupa sahnesine iyi başlamak istiyordu… Ama sahadaki görüntü, bunun tam tersiydi… Maksimir’in soğuk gecesi sarı-lacivertliler için hüsranla bitti… Skor 3-1… Ama konuşulması gereken sadece rakamlar değil… Oyun planı dağınıktı… Hücum bağlantıları koptu… Savunmada basit hatalar zinciri yaşandı… Avrupa arenasında bu kadar basit goller yersen, geri dönüş kolay olmuyor… İlk yarıda umut ışığı vardı… Szymanski’nin golüyle gelen eşitlik, “Acaba?” dedirtti… Ama ikinci yarıda tüm umutlar sönmeye başladı… Rakip çok basit oynadı… Fenerbahçe’nin zaaflarını iyi gördü… Birkaç pas, bir koşu, bir dokunuş… Ve gol… İşte farkı yaratan buydu… Asensio gibi bir oyuncu sahada daha çok sorumluluk almalıydı… En Nesyri yalnız kaldı, topu bulamadı… Kerem’in çabası yetmedi… Orta sahada üretkenlik yoktu… Rakip bu boşluğu değerlendirip oyunu istediği gibi yönetti… Ve Zajc… Birkaç ay öncesine kadar Kadıköy’deydi… Şimdi Zagreb formasıyla eski takımına karşı savaştı… Belki öne çıkmadı ama mücadelesi dikkat çekti… Onu izlerken, Fenerbahçe’nin orta sahadaki boşluğunu daha net gördük… Bu mağlubiyet sadece kaybedilmiş üç puan değil… Bir uyarı, bir işaret fişeği… Avrupa’da başarı istiyorsan, bu dağınık oyunla olmaz… Daha sert, daha akıllı, daha kolektif bir futbol gerekiyor… Yoksa grupta işimiz zor… Fenerbahçe hâlâ büyük bir kulüp… Ama büyük takım gibi davranmak şart… Avrupa sahnesinde “isim” değil, “oyun” konuşur…